Rozdział VIII

UWAGA! ROZDZIAŁ ZAWIERA SCENĘ MOLESTOWANIA SEKSUALNEGO! JEŚLI NIE CHCESZ TEGO CZYTAĆ TO OMIŃ TEN FRAGMENT!

- Wesołych Świąt chłopcy. - pożegnała się Anne zatrzaskując za sobą drzwi. Serce Harry'ego nadal biło niezdrowo. Pomiędzy ojcem a synem nastała cisza, a żaden z nich nie odważył się spojrzeć drugiemu w oczy. Lokaty z ciekawością przyglądał się swoim stopą, odzianym w czarne skarpetki. Poruszał nerwowo palcami, co nie uszło uwadze starszemu. 

- Idź do pokoju i mi nie przeszkadzaj. - warknął Des po czym poszedł do salonu dalej gnić na kanapie i oglądać powtórki dennych seriali. Zielonooki pokiwał głową i obrócił się na pięcie zmierzając w kierunku swojego pokoju. W pomieszczeniu było ciemno, co zmusiło nastolatka do włączenia lampki nocnej. Usiadł na skraju swojego łóżka i zaczął przyglądać się swoim dłonią. Na jednej nadal ciasno owinięty był bandaż, który mizernie wykonał Louis. Lokaty chłopak uśmiechnął się na wspomnienie. Wszystkie przyjemne wspomnienia były związane właśnie z Louis'm. 

Cynamonowe ciastka kojarzyły się od pewnego czasu tylko i wyłącznie z szatynem, choć ten śmiało zdeklarował, że jedzenie ich jest jak zajadanie się żwirem.

Wycieczka po znienawidzonym mieście - Louis.

Piosenka "Pray" - Louis.

Fortepian - Louis.

Święta - Louis.

Miłość - Louis. 

To były jego najpiękniejsze wspomnienia. Podniósł się i podszedł do parapetu wyglądając za okno. Miasto spało. Nikt nie włóczył się po uliczkach i chodnikach, wszyscy byli teraz z swoimi rodzinami i napawali się świąteczną atmosferą. Harry uśmiechnął się na myśl o tym, że kiedyś to on z Louis'm może założyć rodzinę. To oni będą siedzieć przy stole zajadając się świątecznymi potrawami. W okół nich będzie biegać gromadka ciemnowłosych dzieci. Były to bardzo dojrzałe plany na przyszłość jak na siedemnastolatka. Harry chciałby zostać ojcem. Chciał zapewnić swoim dzieciom wszystko czego jego własny ojciec nie zapewnił mu. Był pewien, że w życiu nie popełni tych samych błędów co Des, obiecał że nigdy nie skrzywdzi swoich dzieci. Ale czy planowani dzieci z Louis'm nie było nieodpowiednie? Przecież byli na etapie przyjaciół a Tomlinson nie robił żadnych kroków w przód. Harry myślał, czy Louis może po prostu jest hetero. On sam zastanawiał się nad swoją orientacją, a poznanie Louis'ego tylko go utwierdziło w tezie, że jest"inny". Nie zamierzał o tym nikomu mówić, stwierdził, że jest na to jeszcze czas. 

- Harry! - z zamyślenia wyrwał go stłumiony przez bariery ścian głos ojca. Nie czekając dłużej poszedł do saloniku. Nie chciał się narażać. Gdy stał już w progu obdarzył ojca pytającym spojrzeniem. Bał się, że nawet w święta ojciec mu nie odpuści. - Harry, proszę Cię, podaj mi piwo z lodówki. Najlepiej przynieś od razu dwa. 

Tylko to od niego chciał? Przez głowę nastolatka, przemknęła myśl, że może dzisiejszego wieczoru wszystko będzie normalne, a ojciec w jakiś magiczny sposób pokocha go tak jak kochał przed wypadkiem Gemmy. Nawet nie wiedział jak w ogromnym był błędzie. Podszedł do lodówki i otworzył cicho drzwiczki. Chłodne powietrze zaatakowało jego poliki. Szybko wziął do dłoni dwie puszki piwa, tak jak życzył sobie tego Des, i zaniósł mu je. 

- Usiądź. - nakazał otwierając jedną puszkę ,z której wydał się charakterystyczny dźwięk syku. Harry posłusznie wykonał polecanie, po czym usiadł na miejscu jak najbardziej oddalonym od taty. - Pij. - wskazał na piwo. Harry tylko pokręcił głową. - Pij! 

- Tato, ja nie piję. - wyszeptał przestraszony.

- W takim razie co z ciebie za mężczyzna!? Masz to wypić. - podał mu alkohol prosto do ręki. 

- Nie chcę, proszę. - dłonie zielonookiego zaczęły drżeć i się pocić.

- Nie mów, że się boisz... - spojrzał na niego z pogardą. - Albo to wypijesz, albo porozmawiamy inaczej. 

Wtedy Harry nie miał już wątpliwości. Nie chciał być znowu pobity. Szybko otworzył puszkę, słysząc ten samy syk co wcześniej. Poczekał aż nadmiar gazu się ulotnił, po czym przybliżył metal do ust. Czuł nie przyjemny zapach alkoholu, na co zmarszczył brwi. 

- Tato, ja naprawdę nie chcę pić. - powiedział błagalnie. Miał jeszcze ziarenko nadziei, która i tak chwilę później wygasła.

- Pij to kurwa. Bądź mężczyzną. - warknął przez zaciśnięte zęby. 

Harry przechylił lekko puszkę do przodu i otworzył usta. Zimny płyn zalał jego podniebienie i podrażnił kubki smakowe. Odkaszlnął głośno i wypluł to co miał w buzi. 

- Ty mała pizdo. - zaśmiał się gorzko. - Skoro nie mogę Cię uśpić zabawimy się na trzeźwo. 

Na te słowa Harry zamarł. Jego myśli się wyłączyły. Tylko przerażone i powiększone oczy pracowały i śledziły to co się działo. Wszystko działo się tak szybko. Najpierw Des wstał z kanapy i przewrócił koło niej stojący stolik. Potem złapał bruneta za kołnierz i rzucił jego ciałem o podłogę. Harry poczuł jak ciepła ciecz spływa po jego głowie i przedziera się przez jego loki. Oprócz tego nie czuł nic. Ból był aż tak mocny, że po prostu ciało nastolatka nie było w stanie go odczuć. Adrenalina robiła za skuteczne znieczulenie. Des z szyderczym uśmiechem podszedł do leżącego syna i kopnął go w udo, na co Harry tylko cicho jęknął. Ojciec przeczesał ostatnią kępkę włosów na swojej prawie wyłysiałej już głowie i schylił się nad Harrym. Splunął mu na twarz i pociągnął za loki. Tego było już za wiele. Młody Styles krzyknął z nadmiaru bólu a z jego oczu pociekły łzy. 

- Tato! - pisnął gdy ten szczypał go za policzki. Nagle odszedł od niego i usiadł na krańcu kanapy. Przez chwile zastanawiał się nad czymś. Harry obserwował jego rysy twarzy. Podejmował decyzję. Tylko Harry nie wiedział jeszcze jaką decyzję. 

- Na kolana. - warknął podnosząc się z miejsca. 

- C-co? - wyjąkał przerażony Kędzierzawy. 

- To co słyszałeś. Na kolana!

- Al-ale jak to? - łzy spływały teraz jak rwąca rzeka. Nie wiedział czego ma się spodziewać. Ojciec spoliczkował go za to, że nie wykonał polecenia. Wiedział, że jest przegrany. Nie wygra. Musi się poddać. Podniósł się z podłogi i posłusznie padł na kolana. Des podszedł do nie i przystawił głowę syna do swojego podbrzusza. - Tatusiu, błagam.  

- Stul ryj. - sapnął po czym zręcznie odpiął pasek od spodni. Zsunął je z swoich nóg aż do kostek, a klamerka paska uderzyła z hukiem o panele. Przez ciało Loczka przeszedł dreszcz. Jedyną rzeczą, którą widziały jego zielone oczy był owłosiony brzuch swojego taty i napierająca na czerwony materiał bokserek erekcja. Bielizna podążyła zaraz za spodniami. Harry czknął głośno dusząc się łzami. - Ssij. - rozkazał. 

- Nie. - wyjąkał. 

Des sapnął z niezadowolenia i przyciągnął Harry'ego bliżej, po czym wepchnął w jego buzię swojego penisa. Siedemnastolatek nie wiedział co robić. Nigdy tego nie robił. Przez jego ciało przeszła fala mdłości, którą skutecznie udało mu się opanować. Styles mlasnął gdy ojciec wysunął z jego usta członka, po chwili znowu go wkładając. Kilkakrotnie uderzył o podniebienie bruneta, przez co w pomieszczeniu słychać było tylko jęki Desa. Harry nie mógł już wytrzymać. Mdłości się nasilały, przez co był zmuszony do wyrwania się z uścisku. Zwymiotował tusz obok Desa. Wymiociny były wszędzie. Na kanapie, na podłodze, na nogawkach spodni. 

- Harry. - wyjąkał ojciec. Syn spojrzał na niego. Był spocony a jego penis pulsował jakby miał zaraz wybuchnąć. Kędzierzawego naszły wyrzuty sumienia, że nie dokończył swojej roboty. - Jesteś taki niegrzeczny. Takich jak ty powinno się karać - przerwał. - Ostro karać. - przybliżył się do twarzy Loczka i zaczął poruszać ręką na swoim penisie. - Tatuś Cię ukarze, o to się nie martw. - powiedział po czym wytrysnął na twarz Harry'ego. Chłopiec chciał jak najszybciej zetrzeć z siebie nasienie ojca lecz ten złapał go za nadgarstki. - Musisz poczuć na sobie tatę. Byłeś zbyt niegrzeczny by teraz móc się wytrzeć. - rzekł. Puścił go i naciągnął na siebie spodnie. Gdy już zapiął zamek, poprawił koszulę i otarł ręka kropelki potu z jego czoła. Spojrzał na zapłakanego syna z obrzydzeniem, po czym kopnął go w brzuch. Harry skulił się i upał na podłogę, a jego loki zamoczył się w wymiocinach. Na to doznanie Harry skrzywił się i westchnął. - Wesołych Świąt, Harry. - powiedział Des zostawiając Harry'ego sam na sam z swoimi myślami. Ten tylko czekał na moment, w którym będzie mógł przeczołgać się do swojego pokoju. Gdy usłyszał jak drzwi od łazienki się zatrzaskują, szybko jak na miarę swoich możliwości podniósł się do góry. Jak chwilę później się okazało przecenił swoje możliwości i upadł na swoje kościste kolana. syknął z bólu i otarł wierzchem dłoni łzy, które nieposłusznie wypłynęły na wierzch z jego zielonych oczu. Ponawiał swoje próby, aż w końcu znalazł się pod drzwiami swojego małego "azylu". To właśnie w swoim pokoju chciał dotrzymać obietnice jaką złożył Louis'emu. Chciał mu o wszystkim opowiedzieć. Szybko przeczołgał się w stronę łóżka i o ostatkach sił wdrapał się na nie. Schował twarz w poduszki, zapominając o tym, że nadal ma na niej płyn spełnienia swojego ojca. Jęknął głośno i omackiem zaczął szukać swojej komórki na stoliczku nocnym. Znalazł go niespodziewanie szybko. Harry nawet nie wiedział kiedy udało mu się wyszukać kontakt do Tomlinsona. W słuchawce rozbrzmiał jego radosny głos.

- Słucham?  

Cisza.

- Harry?

Cisza.

- Harry, coś się dzieję. Mów co Ci dolega?

Kędzierzawy wziął drżący wdech za nim w końcu wydusił coś z siebie. 

- Cześć, Lou - zatrzymał się na chwilę gdy usłyszał swój głos. Był niski chropowaty. Jeszcze bardziej niż wcześniej. W przerażeniu złapał się krtań. Pomasował palcem bolące miejsce, po czym spróbował kontynuować. - Obiecałem Ci, że będę mówił Tobie o... Sam wiesz czym.

- Co Ci zrobił?!  - warknął Louis, a z drugiej strony słuchawki do ucha Harry'ego doszedł dźwięk zatrzaskujących się drzwi. 

- Louis - wyszlochał. - On mnie... - przerwał krztusząc się łzami. - On mnie zgwałcił. 

- Jak t-to? - wyjąkał a chwilę później sapnął zdenerwowany. - Ja tego tak nie zostawię...

- Louis, nie rób nic głupiego. Zostań tam gdzie jesteś. Proszę. Louis. - prosił Harry gdy usłyszał dźwięk zakończenia połączenia. 

***

Lokaty nawet nie zauważył, że jego ciało i zmysły udały się na kilkunastominutową drzemkę. Obudziło go głośne walenie do drzwi. Było coraz głośniejsze i robiło się nie do zniesienia. Podniósł się z wygodnej pozycji i ruszył by zobaczyć kto tak zawzięcie próbuje się do nich dostać. Prawie zapomniał co wydarzyło mu się zaledwie pół godziny temu. Prawie. Na nie miłe wspomnienia jego umysł zwariował, przez co o mało co nie stracił równowagi, co skończyło by się nieprzyjemnym spotkaniem z panelami. Podparł się o ścianę i wziął kilka głębokich wdechów. Nadal go czuł. Jego smak... Jego zapach... Jego ciało... To było straszne, a Harry nadal go czuł i nie zapowiadało się na to by miał o tym zapomnieć. Znów pukanie. Jęknął i uchylił drzwi od swojego pokoju. O własnych siłach podreptał w stronę przedpokoju, ale jednak jak później się ukazało, ktoś wyprzedził go z chęcią zobaczenia kto próbuję dostać się do ich mieszkania. Des stał przy drzwiach frontowych i właśnie łapał za gałkę. Harry szybko schował się za progiem. Drzwi otworzyły się z cichym skrzypnięciem.

- Jest późno. Czego chcesz? - spytał ojciec. 

Harry wychylił swoją lokatą głowę by móc obserwować co się tam działo. Na widok, który zobaczył jego powieki same się zamknęły. Odgłos łamiącej się kości nosowej sprawił że Styles dostał gęsiej skórki. 

- Louis! Proszę przestań! - pisnął siedemnastolatek. Louis go nie posłuchał. Nadal wymierzał ciosy w twarz Desa. - Louis! - krzyknął upadając na ziemię. Płakał. A kiedy on nie płakał? To były ostatnie łzy tamtego wieczoru. Jego oczy totalnie się wysuszyły. 

Wszystko przebiegało przed jego oczami jakby przewijał jakiś film. Dramat. Na pewno to był dramat. Oglądając ten film, Harry zupełnie odłączył się od świata rzeczywistego. Przypatrywał się niektórym sceną, a jedynymi, które przykuły jego uwagę było warknięcie "Pieprzcie się!", po czym jego ojciec trzasnął drzwiami i opuścił mieszkanie. Potem bł fragment, w którym Louis został z Harrym sam na sam. Nagle znikąd pojawiła się zapłakana Anne. Głaskała włosy Harry'ego i całowała jego czoło mówiąc, ze wszystko będzie dobrze, i że już nigdy nie będzie tak cierpiał. Później Louis obmywał zmęczone ciało Stylesa a ten tylko patrzał na palce swoich stóp. Był nago, ale nie czuł się obnażony w obecności Louis'ego. Ciepła woda obejmowała jego posiniaczone ciało. Ostatnią i najpiękniejszą sceną było zaśnięcia w ramionach szatyna. Jego ciepły oddech łaskotał bark Kędzierzawego. Było bardzo przyjemnie lecz to nadal nie wymazało strasznych wspomnień z jego myśli. Koniec filmu.   

Przeczytałeś/łaś? Wyraź swoją opinię komentując. To nie boli, a sprawia radość autorowi lub nakierowuje do nie poprawiania banalnych błędów. :)